وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند

 از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند

 از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی

 تکرار من در من مگر از من چه می ماند

غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی

غیر از غباری در لباس تن چه می ماند

 از روزهای دیر بی فردا چه می آید؟

 از لحظه های رفته ی روشن چه می ماند؟

 از من اگر کوهم، اگر خورشید، اگر دریا

بی تو میان قاب پیراهن چی می ماند

 بی تو چه فرقی می کند دنیای تنها را غیر از غبار و آدم و آهن چه می ماند

 وقتی تو با من نیستی از من که می پرسد

 از شعر و شاعر جز شب و شیون چه می ماند

گل قشنگمممممممممممممممممم تولدت مبارک

کجا بیام و بهم تبریک بگم؟

رضاااااااااااااااااااااااااااااا  چون که  ماشین سواری و  ریس  رو دوست داشتی . امسال  عکس ماشین رو برات . انتخاب کردم .

میدونی : از صبح زود بیدار شدم و برات کیک درست کردم  که ببرم .  برات خیرات کنم . امااااااااااااااااااااا

کنار  فر نشسته بودم و حواسم  نبود .

کیک من هم مثل جوانی تو سوخت و  خاکستر شد

امسال 32 ساله  بودی

امروز 8  دیماه هست

8 دیماه  1355 به دنیا اومدی و 14 مرگداد لعنتی 1384  رفتی

رضا  تولدت مبارک

امروز به مامان زنگ زدم  گفتن دارن میرن جاییی.

گفتم  امروز تولذه   یادتون که نرفته .

از طرف من هم کادو ببری برای رضا

دیگه داشت باز میفهمیدن که دارم گریه میکنم این طرف خط .

زود  خودمو کنترل کردم و  تلفن رو قطع کردم

رضضضضضضضضضضضضا

هنوزم توی رویاهام هستی

هنوزم بعد از گذشت  این همه روز توی ذهنمی

رضا مهربونیت از یاد هیچ کسی نمیره

صدای حنده هات هنوزم توی گوش همه ما  هست .

رضاااااااااااااااااااااااااا امشب به یادت هستیم

تو هم به یاد ما باش

                یاد یاران سفر کرده بخیر

سلام رضا جونم

سلام به روح  عزیزت

همه سلامها رو توی این شب عزیز تقدیمت میکنم

میدونی که  اومروز  تولد امام رضا بود

و میدونی هم که اول آذر بود

 آره تولد عمه قدیممون هم بود

کاش آدما وقتی  میرن از دل آدم خاطره هاشونم ببرن از توی دلمون

رضا به دعات نیاز دارم .

کاشکی بیای به خوابم . دلم برات تنگ شده  مهربون

هیچ بهانه ای نیست برای ِ نوشتن ..!

ولی حالا که می شه برایِ تو نوشت ،

بهترین بهانه ای برای نوشتن...

خیلی دوست دارم خیلی زیاد

برای تو می نویسم که معنی عشقی برای من

دوستت دارم دوستت دارم

بیش تر از معنای واقعی کلمه دوست داشتن!

دوستت دارم همچو طلوع خورشید در سحر گاه بر گورستان سرد

دوستت دارم باتمام وجودم،

وجودی که همواره  لحظات رو برای هم آغوشی با خاک میگزراند

نمی دونم ...

فقط دوست دارم با معنی بیشتراز دوست داشتن

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدایا تو به رحمت دارش....

روحش شاد

جدایی تانیافتد دوست قد ردوست کی داند              شکسته استخوان داند بهای مومیایی را.

ای جگر گوشه غیرت بی تو غمگینم و دلسرد

قسمت می دم هزار بار به خدای عشق برگرد

در گذر لحظه ها یاد تو در خاطرم            

من موندم تنهایی نرفت یادت از خاطرم

چه قدر دوست داشتم تمام دلتنگی های این روز ها را با کسی تقسیم می کردم ،

 و یا کسی بود برای گوش دادن و درد دل کردن ،

بماند که آنقدر فاصله زیاد شده که هرچه فریاد می زنم گویا صدایم را نه تو می شنوی و نه هیچ کس دیگر

چشمامو  میبندم و  میبینم که اومدم پیشت .

 اومدم که بهت بگم . به خونت عادت کردی گل قشنگم؟ خونتو دوست داری؟

میدونی که برات  خیلی نور فرستادم .

 به نیت دوسال رفتنت برات دو تا ختم قران رو فرستادیم .

 به نیت 29 سالگیت  که رفتی از پیشمون  29 هزار صلوات فرستادیم .

 آخه داره میاد  . داره میاد . سالگرد ارتحالت. سالگرد رفتنت  .

از همه دوستای خوبم که منو کمک کردن ممنونم

ای جگر گوشه غیرت بی تو غمگینم و دلسرد

قسمت می دم هزار بار به خدای عشق برگرد

اگه غیر از تو یکی از این عوضیهای  دورو بر فامیلمون میرفت محال بود اینقدر براش بسوزم . محاله .... همشون  شدن بزرگتر . کجایی که  شکایت مهدی رو بهت بکنبم و    بگیری به شوخی هم شده  حالشو جا بیاری؟ کجایی که ببینی   چه طور بعد رفتنت همه شدن بزرگ  / کجایی که ببینی . رضا

رضا بازم میگم . خوش به حال خدا که تو رو داره . خوش به حالش .

رضا چشمام بستتن . درست مثل امروز عصر  وقتی بدون هیچ برنامه ای رفتم بیرون از خونه و بارون هم  با اون بادهای قشنگش داشت همه رو میفرستاد  خونشون . ولی من . میدونم که  تو اینقدر پاکی که موقع بارونا هم منو میبینی . رضا . چشمامو میبندم و  رو به آسمون میکنم  تا توی خیالم بیای و بشینی روی ابرها و من ببینمت . رضا دلم برات تنگه ::::

 توی خیالم چشمام بستس و از شدت بارونی که توی صورتم میزنه . هیچکسی  نمیگه چرا گریه میکنی؟وای مگه چیزی شده؟ راحتم چون همه  دارن از بارون فرار میکنن و من . همچنان با یادت شادم و  دارم اشک میریزم . و کسی نمیبینه . آخه بد جوری دلتنگتم .

بد جوری دلم هواتو کرده . بد جوری دلم برات تنگه . دوست داشتم بودی .

بودی و  میشستم کنارت

میشستم پایین پات

سرمو میزاشتم روی زانوهات

تا نبینی . دارم هق هق میکنم .

تو هم موهامو . نوازش میکردی و میگفتی . چته قروغ؟باز دیوونه شوی؟

و من .  اشکامو . پاک میکردم نگات میکردم و بهم میخندیدی .

مثل الان که صدات توی گوشمه .

نه فکر کنی  الان؟الان که 700 روز داره میگذره از رفتنت میگم نه

نه امروز

نه

هر روز  تو رو کم  دارم .

از این دیاری که همدمی  نیست .....غریبه بودن غم کمی نیست .

هر روز دلم میخواد   این بغضمو  که همش منو تهدید به باریدن میکنه روی شونه هات خالی کنم

میگن . روحها احساس دارن . و میفهمن . من  ولی مطمعنم . پس کمکم کن چشمامو ببندم و دیگه باز نکنم

کمکم کن چشمامو ببندم و وقتی باز کنم که کنار مزارت باشم .

کمکم کن . مزار کناریت مال من بشه . من دارم سعی خودمو میکنم  . تو هم کمکم کن .

میخوام توی کوچه شما منم باشم . توی کوچه 224   کمکم کن . که  منم راه بدن اونجا 

22 تیر جمعه ساعت 12 ظهر بهت قول میدم پیشت باشم . منتظرم باش.

 می روی با رفتنت مرگم میسر می شود  

               پنجره از بارش چشمان من تر می شود
                                    می روی با زورقی از خاطرات سبز خویش
                                    آبروی چشم هایم نذر بندر می شود
                                    مثل عمر من گذشت از این حوالی آفتاب
                                    ارتفاع روز من با شب برابر می شود
                                     تا از آن سوی سفر آیی به دیدار دلم
                                     بی تو عمر آفتاب عمر من سر می شود
                                   می روی و میرسد پاییز تنهایی ز راه
                                    لاله لبخند من از گریه پرپر می شود
                                   دارم اینک در خودم حس می کنم ای خوب من
                                   عمر من از لاله های باغ کمتر می شود

ی

عادت منه شب و روز از تو گفتن

تو همه ثانیه ها به یاد تو ماندن

فاصله بین ما یه دنیاست

اما یادت نزدیک تر از نفسهام

صدای دل نشینت تو سکوت تلخ من غوغا میکند

حرف های شیرینت آتش به قلبم می زند

چشم های زیبایت خواب را از من می رباید

هق هق گریه هایم سکوت شب را می آزارد

تو را کم دارم دلم تو را بهانه میکند

شب و روز گریه و زاری و گلایه میکند

بیادتم رضا

تو ندیدی اما قلب من باز کنار تو نشست

تو ندیدی اما قلب من باز شکست

دل من از تو شکست

تو ندیدی منو باز از کنارم رفتی

من چه تنها ماندم

چشمهایم تر شد

چشم تو ز خنده پر

دل من شکسته بود دل تو مثل یه گل

من چه تنها مردم

تو ولی خندیدی

دل من آبی مرد چون تو میخندیدی

دل من آبی مرد چون تو میخندیدی ...

سرزمین دلم از جنس بهار بود

سرسبز و پر ازگل های بهار بود

روزی کوچ کردی به سرزمین من

عشقت فرا گرفت تاروپود وجودم

ای پرستوی کوچک قلبم

به آسمان من پر می گشودی

شادی میکردی آواز می خواندی

مرا به خودت مبتلا کردی

اما روزی کوچ کردی از سرزمین من

خزان شد بهار وجودم

شادی پر کشید از دنیای من

شکست قلب عاشق من

دیگر در سینه قلبی ندارم من

مثل سنگی سرد وبی احساس شده ام

مرا به خاک بسپارید من مرده ام
 

  هجران

امروز پای ثانیه ها درد می کند

 آروم میگم دوستت دارم تا هیچ وقت از م خسته نشی

کاش می دانستیم زندگی کوتاست
کاش از ثانیه های زندگی لذت می بردیم
کاش قلبی رو برای شکستن انتخاب نمی کردیم
کاش همه را دوست داشتیم
کاش معنی صداقت را ما هم می فهمیدیم
کاش هیچ کودک فقیری دیگر خواب نان تازه وداغ را نمی دید
کاش دلهایمان دریایی می شد
کاش می فهمیدیم زندگی زیباست
و
لذت می بردیم تا نهایت
کاش میدانستیم که ما نمی دانیم فردا برایمان چه اتفاقی می افتد
کاش بهانه ای برای ناراحت کردن دلهای زخم خورده نبود
کاش...
کاش می دانستی انتظار دیدنت چه مجازاتی است ... شاید دیگر چشم براهم نمی گذاشتی.
کاش...
کاش...

یک بار خواب دیدن تو  به تمام عمر می ارزد 

چرا از مرگ می ترسید
چرا از مرگ می ترسید؟
چرااز این خواب جان آرام شیرین روی گردانید؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید ؟
مپندارید بوم ناامیدی باز
به بام خاطر من می کند پرواز
مپندارید جام جانم از اندوه لبریز است
مگویید این سخن تلخ وغمانگیز است
مگر « می » ای چراغ نرم جان مستی نمی آرد ؟
مگر افیون افسونکار
نهال بیخودی را در زمین جان نمی کارد ؟
مگر این من پرستی ها و مستی ها
برای یک نفس آسودگی از رنج هستی نیست ؟
مگر دنبال آرامش نمی گردید ؟
چرا از مرگ می ترسید ؟
کجا آرامش از مرگ کس تواند دید ؟
می و افیون فریبی تیز بال و تند پروازند
اگر درمان اندوهند
خماری جانگزا دارند
نمی بخشند جان خسته را آرامش جاوید
خوش آن مستی که هشیاری نمی بیند
چرا از مرگ می ترسید؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید ؟
بهشت جاودان آنجاست جهان آنجا و جان آنجاست
گرتن خواب ابد در بستر گلبوی مرگ مهربان ، آنجاست
سکوت جاودانی پاسدار شهر خاموشی آنجاست
همه ذرات هستی محو در رویای بی رنگ فراموشی ست
نه فریادی نه آهنگی نه آوایی
نه دیروزی نه امروزی نه فردایی
جهان آرام و جان آرام
زمان در خواب بی فرجام
خوش آن خوابی که بیداری نمی بیند
سر از بالین اندوه گران خویش بردارید
در این دوران که از آزادگی نام ونشانی نیست
در این دوران که هرجا
هرکه زر در ترازو زور در بازوست
جهان را دست این نامردم صد رنگ بسپارید
که کام از یکدیگر گیرند و خون یکدیگر ریزند
در این غوغا فرو مانند و غوغاها برانگیزند
سر از بالین اندوه گران خویش بردارید
همه بر آستان مرگ راحت سر فرو آرید
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید؟
چرااز این خواب جان آرام شیرین روی گردانید؟
چرا از مرگ می ترسید؟
فریدون مشیری
(سنگ صبور)

پنج شنبه  / روز رفتگانه و روز / امواتمون .

روز همه /. اونهایی که رفتن از پیشمون . ولی من اینو نمیگم

میگم این ماییم که  مردگی میکنیم . نه اونها . یکی بیاد به من تبریک بگه . اصلا رضا تو بیا بگو .

بیا و بگو که روز مرده ها به فروغ مبارک . بیا یه چیزی بگوووووووو . آخه فروغ . مرددددددددد

فردا . پنج شنبه آخر ساله . روز همه عزیزامون

توی اون . وبلاگ که مینویسم . یه بغض توی گلومه . وقتی مینویسم . یاد یاران سفر کره بخیر . ولی / نمیدونم از اول اینجا که میخوام شروع کنم . بنویسم . دیگه همه چیز تاره و این اشکام . نمیمونن دیگه .

آره دیگه  فردا خوشبه حال همهتون که میتونید بریید پیش عزیزات و یه دل سیر براشون حرف بزنید و دلتونو خالی کنید . من که دلم . ترکید از بس  بی صدا اشک ریختم و از ترس حرف مردم خفه شدم که کسی نگه .......

فردا روزت مبارک باشه عزیز از  کنارمون رفته و توی دلمون نشسته . و همچنین . عیذت هم سبز . امسال هم . اونجا بهت سعی کن خیلی خوش بگدره . من برات مرتب دارم . هدیه میفرستم . شده 21.000 خدا کنه نوره جلوی پات باشه  مهربون .

رضا . داداشی من . برام دعا کن . برام دعا کن . خیلی  گرفتارم .