۱۵ اسفند روز تولد  پارسا بود که من اصلا نتونستم بهشون تبریک بگم . از همینجا ازشون عذر میخوام و تبریک میگم . امیدوارم دلت شاد و مشکلات در سال جدید براتون هموار باشه .

بعد هم که دیگه میلاد طبیعت .......

عیدتون مبارک ..... بعد از سالها  دوباره عید ایران رو دیدم . و چه عیدی رو هم  دیدم .

یکهفته اول رو رفتم شمال ویلای عموم . واااااااااااااااااااای که چقدر سرد بوددددد.

خیلی خوش گذشت در کنار همه فامیل ..ولی سرما زیاد بود . منم که فراری از سرما . بهر حال از خدا که پنهون نیست از شما هم پنهون نباشه که توبه کردم که دیگه عید شمال تشریف نبرم .........

و حرف اخر...

هر جا رفتیم و هر کاری کردیم و مخصوص سر هفت سین . همون موقع که هرکسی برای عزیزانش دعا میکنه . منم برات کلی قران و فاتحه هدیه کردم . عزیززززززززم جات خالی بود . همیشه خالی هست . ولی توی روز اول عید بیشتر نبودنت حس میشد . خدا شاهد بود که هر کدوم از ما . بدون  اینکه حرفی بزنیم . با اشک توی چشمهامون . دنبالت بودیم .

عید و امسال عیدی ندارم

خدا به همرات عزیزم ...هر جا که هستی .

به خدا دلم میخواد بنویسم . ولی چیزی که بتونم توش براتون شادی داشته باشم ندارم . دوستای قدیم من میدونن . که من همیشه هر چی توی دلم میگذشت رو به وبلاگم منتقل میکردم . ولی توی این روزگار که همه شماها برای خودتون چندتا غم و غصه کوچیک دارید . پیش خودم میگم . درست نیست . با خوندن مطالب من به جای انرژی گرفتن . منم غمی به غمهاتون اضافه کنم ... تصمیم دارم هفته دیگه داستان واقعی رو به قلم بیارم ...... تا هفته بعد . ......

آنقدر مومن و پاکی که به هنگام وداع

حیفم آید که تو را دست خدا بسپارم ....

سلام ای آشنای احساسم .....

نمیدونم از چی برات بگم؟از خوابهای شبانه ام ؟

از شرمندگی که چندین روز است  دارم ازش اب میشم؟

از زشتی روزگارم؟

از بدی همخونه ام؟ از خودم؟از تو؟از کی؟

نمیدونم چی بگم؟

فقط میدونم چیزی مثل بغض و اشک هست که داره  یواش یواش خفم میکنه

چیزی ندارم برای نوشتن . چیزی ندارم برای  گفتن . ..

فقط این که :::::

تا دنیا دنیاست عاشقانه دوستت دارم . و میپرستمت .

تا دنیا دنیا باشه و تا باشی هستم ...

درسته روزگارمون زشت شده ولی دنیا همیشه اینجور نمیمونه ....

توکل کنیم به خدا . اون بخواد همه چیز درست میشه .

)))))))الهی تب کنم . شاید پرستارم تو باشی .........

طبیب این قلب بیمارم تو باشی ...................))))))

بعد از روزها امروز اومدم توی نت:( ولی... از بخت بدم ::::

یاهوم خرابه . گوگل هم کار نمیکنه . هیچ کدوم از وبلاگها هم کامنتهاشون باز نمیشه . . . نمیدونم چرا همه چیز اینجوری ریخته به هم؟ دیگه حوصلم سر رفته . دارم میرم بیمارستان . عیادت بیمار . اگه تونستم شب بازم . یاهو رو نصب میکنم . ببینم چی میشه . دوستتتتتتتتتتتتتتتتتت دارم .

این چه کاری است که با من و با آسمان کردی که ابرها هم مثل من گریان شدند.
 

 این چه کاری است که با من و با هوا کردی که مه سفید غم اندوه در دلمان نشسته است.
             

   این چه کاری است که با من و با قناری کردی که بی صدا و نالان شده ایم.
              

 این چه کاری است که با من و با شمع کردی که سوختیم و آب شدیم.
                

  این چه کاری است که با من و با گلها کردی که بازنشده پژمرده شدیم.
                                                                                                                  

                                                                                                          چرا رفتی؟

(( برگرفته از جایی ))

سلام . مهربونای  خودم

سلام آشنای احساسم

سلام به نگاهت که تکیه گاه امن من است

فقط 1 ماه دیگه بهم وقت بدین بازم  میام و به وبلاگ همتون سر میزنم . یه کم . سرم شلوغه و در اسرع وقت از خجالت همتون در میام . مطمعن باشید که سر میزنم به همه دوستان جدیدی که اومدن و منو شرمنده محبتهای خوب خودشون کردن و

امروز که گذشت . 1 آذر بود و یکی از قشنگترین روزهای خدا . تولد دو عمه خوب و مهربونم بود . . تولدشونو اینجا هم تبریک میگم....

و اما

و اما . به خدا جات خالیه . خیلی خالی . بیشتر از اونچیزی که فکرشو کنی . یه چشمم خون هست و یه چشمم غم . واییییییییییییییییی که خدا با بردن تو چی میخواست به من بگه ؟داغون شدم . خیلی داغون . میدونم قول دادم چیزی دیگه نگم و ننویسم . ولی ..........ولی بدون که فقط جات خالی بود .

همه جا هستی

راستی تولد بابا عظیمی هم مبارک باشه .

هر کدوم از دوستان که دوست دارن و سر میزنن و کامنت میزارن من شرمندشون هستم . باور کن که تا وقتم آزاد بشه . نشستم . در بست پای نت ................

فعلا . از خدا میخوام دلتونو شاد کنه و لبتونو خندون .

به یاد همه اسیرهای خاکمون هم یه صلوات بفرست . مخصصصوصا برای رضای من که دیگه بینمون نیست . 107 روز گذشت

سلام .

اومدم یه خداحافظی کوتاه بزنم به دیوار اینجا و برم . ولی دلم نیومد.

گفتم . بزار بازم بنویس . بزار بنویسم . شاید اومدی و خوندی . خدارو چه دیدی؟

میدونی . فدات شم .  من دارم میاااااااااام . دارم میام کنارت . دارم میام . ولی خاک بر سر من که باید سر مزارت بیام . به جای دیدن اون صورت ماهت . ... دارم  میام . و از خدا میخوام که اگه قراره جونمو بگیره بزاره همونجو بگیره . به خدا آرزو ندارم دیگه . هیچ آرزو ندارم . فقط برسم . برسم و عکساتو  ببینم . ای خدااااااااااااا ای خدا .  توی این 63 روز . نتونستم . زندگی کنم . به خدا انگار یه تیکه از تنم کم شده . دست خودم نیست . این اشکای صاحب مردم . تا یه آدم قد بلند میبینه . میان پایین . تا موقع . افطار میشه . میان پایین . نمیدونم

. نمیدونم . اینهمه . اشک . من از کجا دارم . گفتم . اگه . اصلا آب نخورم . شاید فقط غصه بخورم و اشکم نیاد . تا بقیه بفمن . من باز دارم از عم رفتنت زار میزنم . ولی نشد . امروز همه روزمو . توی این خیابونا . تک و تنها زار زدم . برام مهم نیست که بگم . نیگاش کن. دیوونه شده . برام مهم نیست . واسه من فقط این مهم بود که تو باشی . وقتی بودی اینقدر دلتنگت نبودم . 16 ماه پیش که دیدمت . هنوز صورتت و. جلو چشممهههههههه . نمیدونم این 63  روز که رفتی اصلا من یادت بودم ؟؟؟؟/ راستی بزار ازت تشکر کنم . چون میدونم که تو داری کمکم میکنی . میدونی . آخه من توی خواب دیدم که یه روح مهربون داره برام کار میکنه . و میدونم مهربونتر از تو کسی نیست . کاش بیام . کاش بیام . کاش . زودتر این روزها تموم بشه .  برسم بهتتتتتتتت . ولی خاک بر سر من که آرزو دارم بیام سر خاکت . خاک بر سر من ............. ولی میدونم که اونجا هستی . ... میدونی . دلم برای طاها هم خیلی تنگ شده . خیلی . با رفتن تو حس میکنم . طاها میتونه . رضا بشه . من مطمعنم میشه . ... کاش که بودی . کاش می دیدی که هممون دوست داریم . و برات  دلتنگیم ...... 

بسم‌الله

یه روز بیدار میشی میبینی  یه جای تازه ایی

 کمی سرده کمی تنگه و کمی هم تاریک

چشمهاتو  به هم  میمالی  شاید  که اشتباه   دیدی 

 دوباره چشماتو باز میکنی و میبینی

نه اشتباه نیست 

 غریبه  هم نیست

غربتم که اصلا 

 آخه شنیدی  توی غربت ادمهاش با

 یه جای آشنا فرق دارن  پس ای خدا اینجا کجاست ؟ 

 هم سرده        هم تنگه          هم تاریکه

آخرش باورت میشه  

 دوباره  فریاد  میزنی  و میپرسی :

 آهای آدمها  اینجا  کجاست؟

    نگاه تو .... از آسمانی است که هرگز ابری نیست .. نگاه آن فرشته ای که همیشه در  اندیشه هایم مجال جولان داشته است .. دستانت هرگز سرد نیست. دلت سخت نیست .. همیشه دلم به هوای تازه ای نیاز داشت.. دلم .. از کوچه راههای کوچ میتپید ... دلم از نبودن هامان میلرزید.. دلم ...  برای سخاوت دستانت تنگ شده بود ....! روحم در کالبد تنم نمی گنجید.. و از پوست شب همه جا پیدا بود ...! همه جا را به دنبالت  گشتم ... همه جا را گشتم ..! ولی آن زمان که به معصومیت نگاهت ایمان آوردم ... و ترا یافتم.  ماندم .. و هرگز به کالبد و جسمم باز نگشتم ... و به موتی که تصورش دل آدمی را میلرزاند نیز فکر نکردم ... زیرا که مثل یک رویا بود ... همانند یک افسانه ... همانند یک اضطراب .. همانند پاکی زلال نگاهت .. به آسمانی صاف و بی ابر.. !

گر تو نبودی همانند گلی در سرمای دی دستانم به سردی مگرایید ...! و تنم به تلخ کامی مرگی تن میداد ...! تو همیشه هستی .. جسمت نیست ... ولی روحت در کالبدم گرمای تابستان را تداعی میکند ...!  و هنگامی که  درخود گم شدم .. به بهاری اندیشیدم که تو درآن حضوری منطقی خواهی داشت  .. و من بار دیگر تو را در خلوت دل خواهم جست .. ترا خواهم دید .. و لمس دستانت ... روحم را صیقل خواهد داد ..ترا خواهم داشت .... ترا خواهم دید .. آری .. آری .. تو را بیش از یک جسم خواهم دید .. و تو همیشه در دیدگانم مسکن خواهی داشت ... بی شک مسکن خواهی داشت .. و من بی گمان به یادت خواهم زیست ... و تو را در ناباوری چشمانی بی باور ... باور خواهم کرد  ... دلی که هر لحظه زنده است و در پیشگاه ملکوتی پروردگاری خواهد بود که شاد کامیش را شکی نیست که بیش از این دنیا ست ... و من با یاد تو شاد خواهم زیست ... !!!

همیشه پاک خواهی ماند ...!!! 

همیشه در باورم پاک خواهی زیست ...!!! 

همیشه در ذهنم و خاطراتم ... خواهی ماند ...!!!

 باورم نیست ...!!!

تو از تبار ستاره بودی ...! تو شب دلواپسی ها ...!

تو ستاره ...! تو ستاره ...! واسه من ترانه سازی ...!

وقتی نیستی پر دردم ...!  پر دلتنگی های رفتن ...!

تو یه سایه تو یه شبها ...! تو ظهر داغه نیمروزه من ...!

باورم نیست ...! باورم نیست ...! که نباشی ...!

نفسم نیست ...! نفسم نیست ...!

تو کلام یادگاری ...!

توی این صدای بارون ...! توی این شبای بی تاب ...!

وقتی نیستی پر دردم ...!  پر دلتنگی های رفتن ...!

باورم نیست ...! باورم نیست ...! که نباشی ...!

تو یه سایه تو یه شبها ...! تو ظهر داغه نیمروزه من ...!

توی این صدای بارون ...! توی این شبای بی تاب ...!

تو از تبار ستاره بودی ...! تو شب دلواپسی ها ...!

تو ستاره ...! تو ستاره ...! واسه من ترانه سازی ...!

باورم نیست ...! باورم نیست ...! که نباشی ...!

نفسم نیست ...! نفسم نیست ...! وقتی نباشی ...!

تقدیم به روح پاک رضای عزیز

خدایا چه کنم از این همه درد از این همه سوز از این همه عشق راستین از این همه بی ریا بودن و محکوم به ریا شدن تو خود می دانی عشقم را پس قبول کن و دردم را درمان ده خدایا راه را نشان  ده و آنرا هموار کن تا بیابم او را ........

خدایا تولدی دیگر نخواهم مرگ خواهمو دیگر هیچ راضی ام که روم در گوری ناشناس تا فارق شوم از هر چه ریاست روم که که منتظر بمانم تا شاید روزی باز آید .......

 چشمانم مثال آهویی سرگردان .

غریب است ،

 غریبی خسته و ناتوان .

گمشده ام در جنگل پر هیاهو زمان . 

 من می روم و در کنج عزلت به سوگ می نشینم مانند شقایق

 این جا ، جای من نیست ...

 بر روی این زمین غریبم ،

 این آسمان ،

 سقف خانه ی من نیست .

نباید به این جا می آمدم ،

 این جا تبعیدگاه من است ...

 چه گٌناهی مرا به این غٌربت دور رانده است ؟؟

  خدایا . ارامشی بده بهم که بپذیرم آنچه تغییر نیافتنی است

 نزدیک چهل روز شد که رضا رفتی . ( رفتی نموندی بیوفا .. انگار اثر نداشت دعا

رضای خوب من . پسر عموی من بود . اگه بگم داداشی من بود به خدا زیاده نگفتم . خدا خودش هم میدونه که بیشتر از مهدی دوسش داشتم .....

آره داشتم میگفتم .

رضا 8 دیماه 55 به دنیا اومد . و از همون بچگیش هم همینجور قیافه ناز و دوست داشتنی داشت . فاصله سنی کمی داشتیم و همسن داداش خودم بود . از همون ابتدا روح برتری توی خونش بود . و الحق که برتر بود ... قد بلندش . صورت قشنگش . حرف زدن مودبش . مهربونیش . شوخیهاش . همه و همه  به دوست داشتنش اضافه میکرد . همیشه درس خون . وارد دانشگاه شد و خوب درس خوند . همیشه با خدا . نمازش به موقع . روزه ش سر جاش . ای خدااااااااااااااااااا . هنوز صدای الله اکبر نمازش توی گوشمه ....

 همیشه دنبال کار و فعالیت . هیچ وقت آرووم نبود . انگار میدونست زیاد وقت نداره . همش دنبال درآمد . همش پله ها ی نبردبون عمرشو تند تند میرفت بالا . نمیدونم شاید واقعا فهمیده بود . چون خیلی خوب بوده . خدا میبرتش . همیشه دنبال این بود که هر کی با هر کسی قهره آشتی بده . ای خدا کجا من میتونم ازش بنویسم . مگه من میتونم؟

 تا اینکه این موجود مهربون که از بس خوب بود و خدا گفت بیا بریم . نمون که پیش بنده های دیگم خراب نشی . رضا توی عصر چهارشنبه 12 مرداد ماه  توی اتوبان نیایش در حالی که سرعت زیا د داشته . تصادف میکنه . تنهامون میزاره ..............رضاااااااااااا کاش فروغ میمرد ..کاش.ششششش مرگ برای تو زود بود ...

 روز 14 مرداد ماه . روز جمعه سر اذان ظهر . به خاک میسپارنش .

 همه چیزی که از کوچ این گلم میدونم همینه ... تو رو خدا ازم نپرسید . چی شد و کجا شد . من توی ایران نیستم . از بخت بدم . یا مهربونی رضای خوبم . گذاشت 1 ماه بعد از رفتن من از ایران بره . رضا میدونست که طاقت غمشو ندارم . رضا میدونست که اگه بودم . قبر کناریش خودم میخوابیدم . زضا توی همه ناراحتیهای زندگیم بود . اون از من کوچیک تر بود . ولی روحش خیلی بزرگتر از همه ما بود . همش  دنبال حل کردن مشکل بقیه بود . خودش پر از مشکل بود . ولیییییییییی ....

رضا چهل روز داره از رفتنت میگذره . رضا یه شب بدون یادت نخوابیدم . چشمم . آروم نگرفت .. نمیدونم . نمیدونم اینهمه اشک از کجا میاد . چرا خشک نمیشه . رضا .. همش همه میخوان بگن . ارووم باش . چیزی هست که شده . ...مرگ حقه.. ولی من نمیتونم باور کنم . نمیتونم قبول کنم که رضا من دیگه تو رو نمیبینننننننننننم . رضا . میدونی چی میگم؟من دیگه تو رو نمیبیننننننننم . رضا . تو از  ما نبودی . تو فرشته بودی . تو جات رو زمین نبود . میدونم که جات خوبه . میدوم که پاک رفتی . ولی فکر مارو نکردی؟رضا اگه الان کسی منو ببینه . میگه . عجب آدم مرده پرستی . ولی تو میدونی خدا هم میدونه که من اینجوری نیستم . تو تک بودی . تنها خوب توی همه نوه ها بودی . رضا هر چی فکر میکنم . بعد از تو دیگه کی میتونه جاتو توی دل ما بگیره هیچ کسی به نظرم نمیاد . رضا . مهربون . رفتی .... حتما دیگه الان به خونت عادت کردی ..  حتما الان

نمیتونم نمیتونم حرفی بنویسم . فکر میکنم . اگه خدایا من بمیرم و لااقل قبر رضا رو نبینم چه کنم؟ای خدا . ااااااااااااااه از خدا میخوام کمکم کنه . بیام ایران . دیگه حسته شدم از اینجا . میام رضا . میام

رضا امسال که بیام ایران دیگه معطل من نمیشی توی فرودگاه . رضا از فرودگاه میام پیشت .. میدونم که نمیزارن . ولی . التماسشون میکنم . تا قبول کنن ... رضا میام پیشت . میام خونت . رضا برام دعا کن که بیام . رضا به خاکت که برسم . خداکنه . جونم در بیاد . خداکنه همون جا بمبرم .  کنار تو . نمیتونم آرووم بمونم . نمیتونم . ساکت بمونم . ساعتها از روزم رو به قبرستون کنار خونهمیرم . اونجا سنگی رو برای خودم نشون کردم به یادت . رضا . فکر کنم . دیگه اونم از دست . من خسته شده انقدر کنارش گریه کردم .

نمیدونم مثل بارون . رو کدوم شونه ببارم

روی شاخه ها تو غربت .. شاپرک من تو رو دارم

میدونم که مثل همیشه . منتظرم هستی . نمیدونم نمیدونم چرا . پارسال . احمق شدم . فکر کردم . همیشه من باید به همه زنگ بزنم و بگم که اومدن . چرا هیچ کس به من زنگ نمیزنه . ای خداااااااا غلط کردم .

 امروز جمعه هست

از صبح زود پاشودم رفتم  خونه رضا . همه اونجاهاو تمیز کردم و جارو کردم و روی قبر رو با گلاب شستم . به همسایه هاشم سر زدم . وای که چقدر اونجا روحیش خوب بود . همه میخندیدن . با  هم. من گلاب میریختم . کسی بالا سرم واستا بود . میگفت فروغ نمیخواد الان میخواد دسته های گل رو بزارن روش . اینقدر نمیخواد تمیز کنی . بسه . پاشو ... ولی من نمیتونستم .... هیچ وقت حس نمیکردم . اشک آدم اینقدر گرم میتونه باشه . و رد اشکام صورتمو خط بندازه . وقتی به صورتم نیگاه کرد . گفت پاشو دیوونه . پاشو . ببین با خودت چه کردی ؟ ولی بازم نمیتونستم تکون بخورم . . داشتم اونجا  روی قبر با رضا حرف میزدم . . داشتم براش درد دل میکردم . آخه نمیدونی . چند وقته خیلی بدجوری ریختم به هم . داشتم براش میگفتم . که بازم دیدم . صدای خنده های رضا توی گوشمه . آخه خدا مگه میشه آدم اینجوری باشه . من نمیتونم اون صدای قشنگشو . و اون خنده هاشو از گوشم ببرم . صدای خنده هاش توی گوشمه . خیلی نشستم و درد دل کردم . اونوقت دیدم که یکی یکی مهمونا اومدن . ... همه اومدن . آخه مراسم بود امروز . همه  میامدن و هر کسی هدیه ای برای رضا داشت . یکی قران میخوند . یکی صلوات . یکی هم زیر لب دعا میکرد وو عده ای هم ریز ریز اشک میریختن . آخ که صدای اذان اومد . دقیقا همون لحظه ای که رضا رو دادن به خاک سرد . الان هم صدای اذان داره میاد . به خودم اودم . دیدم . صدا خیلی بهم نزدیکه و داره برام حرف میزنه . منم تصدیق میکنم . ... بهش میگم . بگو . تو رو خدا بگو از رضا بگو . .. که یه دفعه دیدم . گفت . خره خوب از خودم بپرس . برات میگم . اون صدا که اینهمه ساعت با من بود . رضا بود . خدا با اون صورت قشنگش . هر دوتامون روح شده بودیم سر مزار رضا . ما دوتامون اونجا بودیم و کسی مارو نمیدید . .. آخه منم مردم و منم . مردم . 5 ساله که مردم .

شنبه 19 شهریور

بارون می اومد...........

دلم گرفته بود رفتم زیر بارون........

صورتمو گرفتم به طرف اسمون داد زدم گفتم خدایا مگه من چی کار

کردم؟؟؟؟؟؟

خدایا به همین بارون قسمت میدم یا این چیز هارو تموم کن یا منو

راحت کن......

زدم زیر گریه...

صورتم خیس شد اما از بارون چشمام....

یادم اومد یه روزی اینو بهم گفتی هر وقت بارون اومد بدون دارم

پشت ابرا گریه میکنم...

صدات زدم اما کسی جوابمو نداد زدم زیر گریه....

بهم گفتی اگه وقتی بارون می آد ارزو کنی بر اورده میشه...

منم از ته دل ارزو کردم که......

 صورتم خیس شده بود همه بهم گفتن چه بارونی می آد

اما هیچ کس نفهمید صورت من از بارون چشمام خیس شده...

چند روز بعد از  رفتنت رضا . بابا تصادف کرده . هنوزم با اومدن اسمت حالش زار میشه . و هنوزم پاش تو گچ هست . رفتنت نا بهنگام بود رضا

طاها دیگه باید جای تو رو هم پر کنه ... رضا کاشکی هممون با هم از خواب بیدار میشدیم و تو رو میدیدیم .

کمتر از مامان برای هیچ کدوم از ماها نبوده . خودت که بیشتر میدونی رضا ..

مهدی و نسیم هم  جای من . مهمونای تو بودن . و یه نایب الزیاره هم من داشتم ... دستش درد نکنه بابت همه این عکسها