به یک مهمون  دعوت شدیم ...

همه مهمونهام از راه رسیدن . از دور دیدم که تو ( فروغ )  با یه آقایی و یه خانمی دارید میایید ..

تو همش میخندیدی و با هم حرف میزدید

نزدیک شدید 

تو معرفی میکنی

 آشنا شید . ایشون پسر عموی من رضا!

....

ااااااااا آقا رضا شمایید؟

آره . من شما رو میشناسم . همیشه میبینمتون

بعذ از آشنایی  راه میافتیم از توی باغ میریم توی مهمونها

با دیدن رضا همهمه بود که این کیه ؟ 

این جوون چهارشونه و  قذ بلند و بسیار نورانی .. سفید پوش  که کلی گل بغلشه .............( ای خدا )

 بعد از سلام و احوالپرسی با همه مهمونها میشینیم

من هممیشینم پیش شما . به تو میگم .  خدارو شکر که تونستی با رضا بیای . خوبه  . این ذوستش هم خیلی گل توی دستشه . چه جالب ..

بعد رو میکنه زضا بهش میگه :من باید جایی برم که نمیتونتم  چند وقت ببینمتون  .. بعد  ( اشاره به من )

 این برام خیلی مهمه  نبینم کسی ناراحتش کنه ...برای من خیلی کارها کرده ...... . اما نگرانشم ((  فروغ بمیرههههههههه )) و همش میخندید  . همشششش میخندیدید

دوستم ادامه داد :

فروغ خوش بحالت خیلی ازت راضی بود . و شاد بود و نگران تو بود

این ای میل یک ساعت  پیش خوندم .و دوست داشتم بزارم اینجا . تا اونی که میگه ((با بچه های من کاری نداشته باش)) ببینه  که رضا همون شب رفته به خواب دوست من .( دوستی که توی فرستادن صلواتها کمکم بوده خیلی . ) و الان برام گفت ... به روح خودش قسم که این دوست از ماجرا بیخبره

  چگونه اسمت را بنویسم؟

 وقتی اشک نمی گذارد اسمت را به همراه ستاره می نویسم

 چون مرا به یاد شبهای تار  می اندازد

 بگو چگونه درک کنم لحظات را؟

 بگو چگونه بعد از این تحمل کنم لحظات تنهایی را؟

 با نوشتن تنهایی گریه ام می گیرد چه برسد به اینکه تنهایم بگذاری

 بگو چگونه احساسم رابنویسم که دیگر دلم از تنهایی و بدون تو بودن خسته شده....؟؟؟

یاد یاران سفر کرده بخیر