سفر، پایان یک راه و آغاز راه دیگر ،
حکایت ماندن و رفتن است.
ماندن، درانتظار و رفتن درآرزوی ماندن
و بالاخره  سفر یاد آورمرگ است.
گذاشتن و گذشتن.....

بریدن ازهمه تعلقات و گسستن از همه زندگی....

گقتگو با خدا

خواب دیدم.در خواب با خدا گقتگویی داشتم.

خدا گفت:میخواهی با من صحبت کنی؟

گفتم:اگر وقت داشته باشید.

خدا لبخند زد،وقت من ابدی است.چه سوالاتی در ذهن داری،که میخواهی از من بپرسی؟

گفتم:چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان متعجب میکند؟

خدا پاسخ داد....

این که انها از بودن در دوران کودکی ملول میشوند.عجله دارند که زودتر بزرگ شوند و بعد حسرت دوران کودکی را میخورند.

این که سلامتشان را صرف به دست اوردن پول میکنن و بعد پولشان را خرج سلامتی میکنند.

این که با نگرانی نسبت به اینده زمان حال را قراموش شان میشود.

انچنان که دیگر نه در اینده زندگی میکنند و نه در حال.

این که چنان زندگی میکنند که گویی هرگز نخواهند مرد و چنان میمیرند که گویی هرگز زنده نبوده اند.

خداوند دستهای مرا در دست گرفت و مدتی هر دو ساکت ماندیم.

بعد پرسیدم...

به عنوان خالق انسانها میخواهید که انها چه درسهایی از زندگی را یاد بگیرند؟

خدا با لبخند پاسخ داد:

یاد بگیرند که نمیتوان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد،اما میتوان محبوب دیگران شد.

یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند

یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی بیشتری دارد،بلکه کسی است که نیاز کمتری دارد.

یاد بگیرند که ظرق چند ثانیه میتوانیم زخمی عمیق در دل کسانی که دوستشان داریم،ایجاد کنیم . سالهل وقت لازم خوهد بود تا ان زخم التیام یابد.

با بخشیدن،بخشش یاد بگیرند.

یاد بگیرند کسانی هستند که انها را عمیقا دوست دارند اما بلد نیستند احساس شان را ابراز کنند یا نشان دهند.

یاد بگیرند که میشود دو نفر به یک موضوع واحد نگاه کنند و تن را متفاوت ببینند.

یاد بگیرند که همیشه کافی نیست دیگران انها را ببخشند بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند.

و یاد بگیرند که من این جا هستم.

همیشه