سلام

دوستی میگفت :

زندگی مثل شطرنج هست

اگه بازی نکنی میگن بلد نیست

اگه خوب بازی کنی ... همه میخوان شکستت بدهند***

خیلی متن قشنگیه . خیلییییییییییییییییی  البته از نظر خودم .

از همه دوستای خوبم که توی یاهو پیام میدن و توی میل  و ......

از همتون ممنونم . ولی هنوز خودمو پیدا نکردم که برگردم به 1 سال پیش

هنوز اون آدمی  که شما فکرشو میکنید هنوز بیدار نشده . . هنوز هم با  اشک چشمام شبها بسته میشه و با بغض صبحها بیدار میشم . هنوز  هم فکر میکنم خواب بودم و از دست دادن رضا یه کابوسه . ولی چیبگم؟

چیبگم که بودنش رویا بود و قدرشو ندونستم . حالا تا آخر عمرم توی کابوس میمونم .

ای خدا برای رفتن به اون طرف نمیشه پارتی بازی چیزی بکنی؟

همه چیز داره میخورتم . همه چیز عذابم میده . آخهههههههههه چی میشد . این  روزها رضا هم بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تا کی گریه پنهونی؟تا کی غم؟ تا کی سعی کنم که کسی ازم ناراحت نشه و ای داد بیداد

دوستای خوبم دیگه دارم برمیگردم بازم به لندن . از اینکه توی این 11 ماه توی ایران تحملم کردید ممنونم . از اینکه هرکدومتون برام سنگ صبور بودید ممنونم . از اینکه هر کدومتون چه آشنا چه غریب میخواست لبخندی به روم بیاره ممنونم . داشتم آدم میشدم ولی باز شکستم . بازم شکستم