همانند پاکی زلال نگاهت ...!!!

اَللّهُمَّ صَلّی عَلی مُحَمَّد وآل مُحَمَّد

فاتحه

	بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾ الرَّحْمـنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾ مَـالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾ اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾ صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾

همانند پاکی زلال نگاهت ...!!!

نگاه تو .... از آسمانی است که هرگز ابری نیست .. نگاه آن فرشته ای که همیشه در اندیشه هایم مجال جولان داشته است .. دستانت هرگز سرد نیست. دلت سخت نیست .. همیشه دلم به هوای تازه ای نیاز داشت.. دلم .. از کوچه راههای کوچ میتپید ... دلم از نبودن هامان میلرزید.. دلم ... برای سخاوت دستانت تنگ شده بود ....! روحم در کالبد تنم نمی گنجید.. و از پوست شب همه جا پیدا بود ...! همه جا را به دنبالت گشتم ... همه جا را گشتم ..! ولی آن زمان که به معصومیت نگاهت ایمان آوردم ... و ترا یافتم. ماندم .. و هرگز به کالبد و جسمم باز نگشتم ... و به موتی که تصورش دل آدمی را میلرزاند نیز فکر نکردم ... زیرا که مثل یک رویا بود ... همانند یک افسانه ... همانند یک اضطراب .. همانند پاکی زلال نگاهت .. به آسمانی صاف و بی ابر.. !

گر تو نبودی همانند گلی در سرمای دی دستانم به سردی مگرایید ...! و تنم به تلخ کامی مرگی تن میداد ...! تو همیشه هستی .. جسمت نیست ... ولی روحت در کالبدم گرمای تابستان را تداعی میکند ...! و هنگامی که درخود گم شدم .. به بهاری اندیشیدم که تو درآن حضوری منطقی خواهی داشت .. و من بار دیگر تو را در خلوت دل خواهم جست .. ترا خواهم دید .. و لمس دستانت ... روحم را صیقل خواهد داد ..ترا خواهم داشت .... ترا خواهم دید .. آری .. آری .. تو را بیش از یک جسم خواهم دید .. و تو همیشه در دیدگانم مسکن خواهی داشت ... بی شک مسکن خواهی داشت .. و من بی گمان به یادت خواهم زیست ... و تو را در ناباوری چشمانی بی باور ... باور خواهم کرد ... دلی که هر لحظه زنده است و در پیشگاه ملکوتی پروردگاری خواهد بود که شاد کامیش را شکی نیست که بیش از این دنیا ست ... و من با یاد تو شاد خواهم زیست ... !!!