جون ميکنيم تو زندگي , حس ميکنيم که زنده ايم
جوونيها رو باختيمو , فکر ميکنيم برنده ايم
نشون ميديم که کوهيم و , هيچکي حريفمون نشد
کوه شدن اختياري نيست , زندگي مهربون نشد
تا يک شکسته مي بينيم , واسش چه اشکا روونه
خودمونم خوب ميدونيم , که از دل تنگمونه
هي ميشکنيم ميسوزونيم , اصلا مهم نيست واسمون
اما تا مارو مي شکنن , ميناليم از دست زمون
ظاهر کارم که شده , قهقهمون به آسمون
کلي برو بيا داريم , اما چقدر بي همزبون
گول ميزنيم خودمونو , به آب و رنگ زندگي
عاشقي رو ميخوايم ولي , براي رفع خستگي
به سادگي دل ميديم , به سادگي دل ميکنيم
واسه يه لحظه دلخوشي , به هر دري در ميزنيم
روز و شبامون ميگذره , بي خبر از دل پير شده
يادش بخير جووني رو , وقتي ميگيم که دير شده
با همه اون برد و باخت , بايد که از نو زد و ساخت
بايد با رويا آشتي کرد , بايد که عشق رو خوب شناخت
جمله دوست دارم و بايد به جاش گفت و شنيد
دارو باشيم نه داروغه , بايد به آيينه رسيد
جمله دوست دارم و بايد به جاش گفت و شنيد
دارو باشيم نه داروغه , بايد به آيينه رسيد
و اين گونه بود که سياه پوش شهر سپيد دلان
مشکي را رنگ عشق و عشق را رنگ زندگي دانست
باشد که , باشد که دارو باشيم نه داروغه
آنسان که مشکي پوش ....~

خونه خالي خونه غمگين
خونه سوت و کوره بي تو
رنگ خوشبختي عزيزم
ديگه از من دوره بي تو
مه گرفته کوچه هارو
اما سايه ي تو پيداست
ميشنوم صداي شب رو
ميگه اون که رفته اينجاست
تو با شب رفتي و با شب
مياي از ديار غربت
توي قلب من ميموني
پر غرور و پر نجابت
تو با شب رفتي و با شب
مياي از ديار غربت
توي قلب من ميموني
پر غرور و پر نجابت
حالا دست من تنها
شعر دستاتو ميخونه
حس خوب باتو بودن
تو رگاي من ميمونه
حالا دست من تنها
شعر دستاتو ميخونه
حس خوب باتو بودن
تو رگاي من ميمونه
خونه خالي خونه غمگين
خونه سوت و کوره بي تو
رنگ خوشبختي عزيزم
ديگه از من دوره بي تو
مه گرفته کوچه هارو
اما سايه ي تو پيداست
ميشنوم صداي شب رو
ميگه اون که رفته اينجاست ....!!!!

دوباره دلم واسه غربت چشمات تنگه/

دوباره اين دل ديونه واست دلتنگه/

وقت ازتو خوندن ستاره ترانه هام/

اسم تو براي من قشنگترين آهنگه/

بي تو يك پرنده اسيربي پروازم/

باتو اما مي رسم به قله آوازم/

اگرتا آخراين ترانه با من باشي/

واسه تو سقفي از آهنگ و صدا ميسازم/

با يه چشمك دوباره منو زنده كن ستاره/

نذار ازنفس بيفتم تويي تنها راه چاره/

آي ستاره آي ستاره بي تو شب نوري نداره/

اين ترانه تا هميشه تورو ياد من مياره

تنهايي مي آيد ... مي نشيند و ساعتهايم را مي بلعد ... چنان با احتياط كه حتي ثانيه اي توقف نمي كند ... هميشه گمشده اي داريم ... و ميان آنچه كه نيست و ما گمشده هستيم ... براي آنچه كه هست و دست هاي تهي از محبتي كه هنوز براي آنچه كه نيست هميشه خالي ..خالي است ...! .. چقدر دلتنگي از ميان ثانيه هامان پيداست ....! بي تو دلم ميگيرد ...!!!!

سلام به فروغم . يگانه ترينم. عزيز دلم مثل هميشه زيبا و پر احساس نوشتي . دل من كه براي شعر آخرت ضعف رفت(اجازه يك سرقت ادبي دارم ؟؟؟؟؟؟). خيلي دوستت دارم