سلام فروغ عزيز ممنونم كه دعوت من رو پذيرفتي و امدي بسيار خوشحالم كردي . از هديه زيبايت هم بسيار متشكرم . من رو ببخش اگر خيلي سر حال نبودم . به اميد ديدار و روزهاي بهتر .هميشه شاد باشي

شب است . ساكت و آرام به مهتاب شب روشن نگاه مي كنم. حتي تپش ثانيه ها را در وجودم حس نمي كنم . و لحظه اي نيست كه با ياد تو آرام نگيرم.

تو را دوست دارم. اين را بارها گفته ام . نه؟

و مثل اينكه به تو تا پاي جان انس گرفته ام و اين عادت نيست. دوستي و مهر است . نه؟

چه روزي مي تواند غمگين تر از روزي باشد كه نگاهت را از من دريغ كني. چيزي زيباتر از عشق و جاودانه تر از دوستي در اين دنيا وجود ندارد. قلبهايمان براي هم مي تپد. اما زبان از گفتن اين همه حقيقت سر باز مي زند.

مهربانم تو بگو:

بعد از تو از كدام دريچه

آسمان را به تماشا بنشينم

و با كدام واژه عشق را معنا كنم

بي تو

همه ي فصلها خاكستري

و همه ي ستاره ها خاموشند

كيفر شكستن دل من چند جاده غربت

و چند آسمان تنهايي است

باور كن

من هنوز هم

به قداست چشمان تو ايمان دارم.

ديگر چيزي نمانده جزء خاک و خاکستر ....

بي سرزمين تر از بادم ... در گذر از خستگي خاک و خاکستر ....! ديگر نه کلامي از ستاره اي شنيدم و نه از گويش هزار کلام و هزار ياد ، خويش به پايداري نجوايت سخن راندم ...! ديدي چگونه ابري که باران سخاوتش را به خاکي خسته بخشيد ، در غبار مه آلود لحظه هايش گم شد ...؟!~

سلام فروغ عزيز!

مي بخشي كه دير سر زدم. يعني راستش دير سر نزدم و طي روزهاي گذشته چند بار به وبلاگت سر زدم و هر بار هم شايد نزديك نيم ساعتي صبر كردم اما اصلا صفحه وبلاگ باز نشد. نميدونم چرا. وبلاگ شما براي من خيلي دير باز ميشه. حالا ولش كن.

بهت تسليت ميگم عزيز. اميدوارم بقاي عمر فريانت باشه.

يه خداي عزيز ميسپرمت

اگه حتي بين ما،~ فاصله يک نفسه ~، نفس منو بگير.. براي يکي شدن، اگه مرگ من بسه ، نفس منو بگير.. اي تو هم سقف عزيز، اي تو هم گريه من ، گريه هم فاصله بود.. گريه آخر ما ، آخربازي عشق، ختم اين قائله بود.. .از ته چاه سکوت ، تا بلنداي صدا، يار ما بودي عزيز.. در تمام طول راه ، با من عاشق ترين ، هم صدا بودي ..عزيز حدس رو گردان شدن ، از منو از راه ما، باور بي ياوري. روز انکار نفس، روز ميلاد تو بود، مرگ اين خوش باوري. تو بگو غيبت دست ، غيبت هر چه نفس ، بين ما فاصله نيست.. غيبت آخر تو، کوچ مرغان صدا ، ختم اين قائله نيست. ~

مرا سفر به کجا مي برد ؟

کجا نشان قدم نا تمام خواهد ماند ...کجاست جاي رسيدن ...؟ ~