آمد اما در نگاهش آن نوازشها نبود/

چشم خواب آلوده اش را مستي رويا نبود/

نقش عشق و اروز از چهره دل شسته بود/

عكش شيدايي در آن آيينه شيدا نبود/

لب همان لب بود.اما بوسه اش گرمي نداشت/

دل همان دل بود اما مست و بي پروا نبود/

در دل بيدار خود جز دين رسوايي نداشت/

گر چه روزي همنشين جز با من رسوا نبود/

در نگاه سرد او غوغاي دل خاموش بود/

برق چشمش را نشان از آتش سودا نبود/

ديده ام آن چشم درخشان را ولي در اين صدف/

گوهر اشكي كه من ميخواستم پيدا نبود/

در لب لرزان من فرياد دل خاموش بود/

آخر آن تنها اميد جان من تنها نبود/

جز من و او ديگري هم بود اما اي دريغ/

آگه از درد دلم زآن عشق جان فرسا نبود... ...