پيچک نور ...
در نصف النهار زمين هم جايي براي بودن و ماندن نيست زمين از خون و نفرت سر شار شد در جستجوي راهي ام ...راهي که به بي نهايت ختم مي شود آئينه را بگو امشب دير وقت ترين زمان خواهم آمد طنابي از پيچک نور خواهم آورد رها خواهم کرد بسوي ماه نخست بداهه هايي برايت خواهم گفت وقتي شنيدي بال خواهيم گرفت بال پرواز پرنده وار سوي ماه بر گستره ماه مي نشينيم ديگر در نصف النهار زمين جاي من و تو نيست بر خيز و منتظر باش امشب با پيچک نور و فريادي از گلو با تازه ترين بداهه پرواز بسوي ماه نميدانم تو به چه مي انديشي ؟؟نميدانم ؟؟؟نميدانم؟؟؟اپريل ۲۰۰۷ ...دوشنبه ...///
