روزگار غريبي ست نازنين!
عشق را در پستوي خانه نهان بايد کرد.
در اين بن بست کج و پيچ سرما
آتش را بسوختبار سرود و شعر فروزان مي دارند.
به انديشيدن خطر مکن
آنکه بر در مي کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است.
نور را در پستوي خانه نهان بايد کرد.
آنک قصابانند
بر گذرگاهها مستقر،
با کنده و ساطوري خون آلود
روزگار غريبيست نازنين!
و تبسم را بر لبها جراحي ميکنند،
و ترانه را بر دهان.
شوق را در پستوي خانه نهان بايد کرد!
کباب قناري بر آتش سوسن و ياس
روزگار غريبيست نازنين!
ابليس پيروز است،
سور عزاي ما را بر سفره نشسته است
خدا را در پستوي خانه نهان بايد کرد!