**تقديم به فروغ جاودانه ساحل ارامش**

چقدر سخته تو چشماي کسي که تمام عشقت رو ازت دزديد .... و به جاش يه زخم هميشگي رو به قلبت هديه داد زل بزني و به جاي اينکه لبريز کينه و نفرت بشي حس کني هنوز دوسش داري .....چقدر سخته سرت رو رو ديواري تکيه بدي که يه بار زير آوار غرورش همه وجودت له شده .....چقدر سخته تو خيالت ساعتها باهاش حرف بزني اما وقتي ديديش چيزي جز سلام نتوني بگي ..... چقدر سخته وقتي ....پشتت بهشه دونه هاي اشک گونه هاتو خيس کنه اما مجبور باشي بخندي تا نفهمه هنوز دوسش داري ....چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ ديگري ببيني و هزار بار تو خودت بشکني و اون وقت آروم زير لب بگي : گل من باغچه نو مبارک...اگه زندگي بلد نباشم زندگي نمي کنم ....ولي اگه دوست داشتن رو بلد نباشم به خاطر تو ياد مي گيرم .....