... و سلام... مي دوني چيه... ما مثل برگهايي مي مونيم... كه افتادن روي چاله آب روي زمين... فكر مي كنيم تو آسمونيم... براي كسايي كه از پيشمون ميرن غصه مي خوريم... اما اونا رو باد به يه جاي بهتر مي بره... ميبره به عمق آسمون... اونا حتمآ ما رو مي بينن... رضاي تو حتمآ تو رو مي بينه... نوشته هات رو هم مي بينه... چيزي كه عشق پشتش باشه... از سنگ مزار كه هيچي... از هفت آسمونم مي گذره... نكنه فكر مي كني رضا از پيشت رفته؟... چرا باهاش زندگي نمي كني؟... شايد اون الان منتظر كه فقط تو بگي... اگه بخواي اون حتمآ مياد... اگه بخاي... راستي براي ديدن رضا بايد به افق نگاه كني... اگه هميشه رضا برات رضا مي مونه... ... يه سري به من بزن...