* تقديم به فروغ جاودانه ساحل ارامش *

همه مي پرسند:

چيست در زمزمه ي مبهم آب ؟

چيست در همهمه ي دلکش برگ؟

چيست در بازي آن ابر سپيد ،

روي اين آبي آرام بلند ،

که ترا مي برد اينگونه به ژرفاي خيال ؟

چيست در خلوت خاموش کبوتر ها ؟

چيست در کوشش بي حاصل موج ؟

چيست در خنده ي جام ؟

که تو چندين ساعت ،

مات ومبهوت به آن مي نگري !؟

- نه به ابر ،

نه به آب ،

نه به برگ ،

نه به اين آبي آرام بلند ،

نه به اين خلوت خاموش کبوترها ،

نه به اين آتش سوزنده که لغزيده به جام ،

من به اين جمله نمي انديشم

من ، مناجات درختان را ، هنگام سحر ،

رقص عطر گل يخ را با باد ،

نفس پاک شقايق را در سينه ي کوه ،

صحبت چلچله ها را با صبح ،

نبض پاينده ي هستي را در گندم زار،

گردش رنگ و طراوت را در گونه ي گل ،

همه را مي شنوم ،

مي بينم .

من به اين جمله نمي انديشم !

$("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });