در قطعنامهاي که روز ۱۹ دسامبر ۱۹۲۷ در پانزدهمين کنگرهي حزب کمونيست شوروي تصويب شد، آمده است:«بايد احتمال حملهي نظامي به شوروي را در نظر گرفت.» اين تنها يک مصوبهي بيسرانجام براي کتابهاي تاريخ نبود و دولت شوروي براي آن يک برنامهريزي دقيق کرد به طوري که ۱۵۲۳ کارخانه که سال ۱۹۴۱ با تهديد آلمان هيتلري روبهرو بودند به شرق کوههاي اورال منتقل گشتند. استالين در سال ۱۹۳۷ تصميم گرفت تا صفوف حزب را پاکسازي و تصفيه کنند. گوبلز در سال ۱۹۴۳ گفت:«ما گمان ميکرديم که استالين با اين کار ارتش سرخ را نابود ميکند، اما عکس اين قضيه اتفاق افتاد. بلشويسم قادر شده است تا تمام نيرويش را عليه دشمن خود به کار گيرد.» در ژوئن ۱۹۴۱ بود که حزب کمونيست شوروي ۹۵ هزار تن را بسيج کرد، در ۱۹۴۳ اين حزب ۲ ميليون و ۷۰۰ هزار تن عضو داشت و تقريباً همين تعداد در سازمان جوانان بودند که در جبههها فعاليت داشتند. حزب کمونيست در مناطق اشغالي هم نيروهاي پارتيزان را سازماندهي کرد. تعداد پارتيزانها يک ميليون نفر بود که در ۱۰۰۰ واحد مخفي متشکل شده بودند. يک آمريکايي به نام اورل هاريمان در کتابي که سال ۱۹۷۵ به نام فرستاده ويژه منتشر نمود، نوشت:«استالين از روزولت اطلاعات بيشتري داشت، از چرچيل واقعگراتر بود و از جنبههاي مختلفي بهترين فرمانده جنگي بود.»
