هزار بار آسمان را قسم دادم که ديگر به چشمان گريان من نگاه نکند.

من از حقيقت بي پايان از تصويري بي نشان،از عشق يک آهو مي ترسم

من از روزگار سنگدل از بايدها و نبايدها مي ترسم،

مي ترسم از آغاز هر سرنوشت و از طلوع هر زيبايي. من از روح سرگردان زندگي،

از گريزان بودن ياران مي ترسم،

خيلي قشنگ بود شعرت فروغ عزيز