نظرات ياداشت چرا رفتي ...چرا ....باورم نميشه

+ پارسا - پرومته

هرگز رفتن غيره منتظره ات ، را باورم نيست ...! ميدانم ... ميدانم ... که باز خواهي گشت ... ! باز آمدنت را سروري خواهيم داشت ...! و شاد خواهيم زيست ...!

شايد نميداني ...؟ که با رفتنت ديگر هيچ ستاره اي سو سو نمي زند ... ؟ بي تو ديگر ستاره ها يک به يک همچون شهابي از آسماني فرو ميافتند ...! درخشش نور مهتاب بي تو ديگر چشمي را خيره نمي کند ...!

باز گرد ... به دوراني که ترا نياز است ...! باز گرد به دوراني که هميشه بودي ...! مهربان ... صادق ... پاک ... ! باز گرد و ببين اين همه چشم را که تنها براي آمدنت به آسماني بي ستاره چشم دوخته اند ...! و کلماتت را جستجو ميکنند ...! که بيايي و باز براي هميشه جاودان بماني ...! باز گرد ... برايت حرفهايي تازه تر خواهم داشت ...! ميدانم قلبهاي شيشه اي آنقدر ظريفند که با يک تلنگر ترک بر ميدارند ... ولي تو قلبت آسماني است ...! دلت آنقدر با واژه هاي مهرباني آشنايند ، که شايد هرگز خود نميداني ...! چقدر محبت در دلها به جاي گذاشته اي ...؟ قلبهاي آسماني هرگز ترک بر نميدارند ...! زود نمي شکنند ... خرد نميشوند ...! هميشه جاودان خواهند ماند ...! براي هميشه ء هستي ...!~