* تقديم به فروغ جاودانه ساحل ارامش *

تا رفيع ترين قله خورشيد

تا سپيد ترين جاده اميد

تا عميق ترين لحظه هاي نيايش

آنجا که ديوار ها فاصله نيندازند

و کوچه ها نشان از غربت در دل نداشته باشند

آنجا که آسمانش آبي ست

شب هايش مهتابي ست

و عشق بيداري ست

آنجا که دوستي ابدي ست

و زندگي پُر ز معني است

جايي که در آن

روي گلبرگ سرخ گونه دلم

جاي پاي باران خالي ست