آن روز زمستان رخت سپيدش را بسته بود ... و از زمين ميرفت ...! زيرا که بهار در آغاز بود ...! من شاد بودم ... تو شاد بودي ... ما شاداب بوديم ...! به تو گفتم : من از طلاقي صبح و شکوفه آمده ام..! گفتي: من از صداي رويش سبزينه ها خبر دارم. گفتم: بهار آمده برخيز ....! بشوي پنجره را و کاکلي اي که خسته ز سرما رسيده از سفر را به کرم دانه هايت ميهمان کن ...! گفتي: کلامي عاشقانه بگو ...! گفتم : دوستت خواهم داشت . گفتي: عاشقانه تر بگو گفتم: بيشتر دوستت خواهم داشت . و اينک بهار آمد ...! هزاران سال است که بهار مي آيد ...! و من نيز باز بهار عمرمان را به تو تبريک خواهم گفت و آرزوي خوش روزي برايت خواهم داشت ...!~