*** تقديم به فروغ جاودانه ساحل ارامش ***

اي نگاهت لاي لاي سحر باز....

گاهوار كودكان بيقرار...

اي نفسهايت نسيم نيمه خواب...

شسته از من لرزه هاي اظطراب....

خفته در لبخند فرداهاي من...

رفته تا اعماق دنياهاي من...

اي مرا با شورو شعر اميخته...

اين همه اتش به شعرم ريخته...

چون تب شعرم چنين افروختي...

لاجرم شعرم به اتش سوختي...(فروغ فرخزاد)