اي دوست قبولم كن و جانم بستان /// مستم كن و از هر دو جهانم بستان/// با هر كه دلم قرار گيرد بي تو /// آتش به من اندر زند آنم بستان //// فقط به روز آرامش بيانديشيم ... چه زيباست آنروز .. همه دوست و يكصدا ... جمعي دوباره جمع و محفلي زيبا و گرم .... باميد آنروز من كه براي آنروز روز شماري ميكنم .... باميد ديدار همه شما گلها در آنروز .....عزيزان دوستان خود را از اين روز با خبر كنيد .. همه دوستان خود را از اين روز با خبر كنيد همه و همه را چه كساني كه ازشان كدورت داريد و چه كساني كه نداريد .. بيائم خودمان را امتحان كنيم .. ببينيم كه اگر مقصريم آيا ميتوانيم قبول كنيم و اگر هم مقصر نيستيم ببينيم ميتوانيم ببخشيم ... همه را با خبر كنيد ... خود را بيازمائيم ..... شروع كنيد از آنهائي كه مقصر ميدانيم خودمانيم ... باشه ... ميدونم از دستمون بر مياد ... اينو بدونيد و بايد بدونيم شعر از احساس مياد و احساس از دل و دل چيزي جز محبت نميداند ... شروع كنيم با هم همه ....